"Jedynym wytłumaczeniem bezinteresowności, poświęcenia, lojalności i ciepła macierzyństwa, jest miłość."

To bardzo smutne, że nie każda kobieta czuje radość z tego stanu, że nie każda mama zaspokaja u swojego dziecka tak ważne poczucie bliskości.
To jest coś, co powinien dostać każdy z nas, a niestety tak często jest inaczej. Czasami tej mamy nie ma od początku, ale nie dlatego, że nie chciała. Innym razem kobiety odtrącają dziecko z własnej woli i to jest chyba najgorsze. Rezygnowanie z tak bezcennego uczucia, które na zawsze pozostawi w dziecku pewnego rodzaju pustkę, której nie wypełni już nic innego.

Na blogu już od dawna nie pojawił się żaden przepis. W sumie to nawet dużo ich tu nie ma, ale ciągle nie mam nawyku, żeby podczas gotowania chwycić za aparat i zrobić kilka zdjęć. Na szczęście zaczynam nad tym pracować i ostatnio udało się uchwycić jeden z naszych ulubionych obiadów :).

Pieczony kurczak to taki mój sprawdzony sposób, kiedy nie mam żadnego pomysłu na obiad. Wszystkim smakuje, a przy okazji robi się błyskawicznie.
W tym przepisie użyłam kurczaka, a konkretnie nóg, ale świetnie nadają się też filety. Równie dobrze możecie wykorzystać inne mięso, np. z indyka. Według upodobań można też zmienić warzywa, ich rodzaj i ilość. Po prostu to, co lubicie najbardziej.

PIECZONY KURCZAK Z WARZYWAMI, MIODEM I MUSZTARDĄ

ZDJĘCIE TYGODNIA, RAZ W TYGODNIU, CO TYDZIEŃ

2/52 - 2016

WYCZEKIWANY KWIAT

Minione siedem dni upłynęło nam bardzo leniwie. Od poniedziałku zostałyśmy z Lilką same, a przez chorobę byłyśmy zmuszone do spędzenia tych dni w domu.
Najważniejszym wydarzeniem minionego tygodnia, okazał się nasz hiacynt, a w zasadzie to czekanie, kiedy w końcu zakwitnie. W poniedziałek były jeszcze same liście, a dziś już piękne bladoróżowe kwiaty. Lilia codziennie rano po przebudzeniu, biegła do parapetu zobaczyć ile już urósł. W ciągu dnia też często się kwiatkiem interesowała. Podchodziła, wąchała i dotykała, a kiedy już zakwitł to jej zachwyt nagle znikł :).

Pośród wszystkich pluszaków i maskotek, mamy kilka nietypowych. Takich, które coś znaczą, czymś się wyróżniają, czy po prostu są niezwykłe i inne od reszty. Chce je Wam pokazać, bo nie dość, że są piękne to mogą też okazać się idealnym pomysłem na prezent dla dziecka, czy nawet dorosłego.

Dziś będzie o małym, białym misiu. Misiu podróżniku, który ma na imię Teddy. Teddy to imię z paszportu, bo jak na podróżnika przystało, miś podróżuje z dokumentami. Przyleciał do nas dwa lata temu, z pięknego i słonecznego Kataru. Od razu się zadomowił i podbił Lili serce. Jest jednym z ulubionych pluszaków i jeździ z nami na prawie wszystkie wycieczki. Prawie, bo czasami zostaje w domu i grzecznie czeka na nasz powrót.
Teddy jest misiem niedużym. Piękne i mięciutkie futerko zdobi prześliczny szalik w błękitnym kolorze. Pod kolor szalika Teddy ma malutką walizeczkę. Do kompletu oczywiście paszport :).
Poznajcie naszego małego podróżnika.

Miałam jakieś 10 może 11 lat. Podczas letniej, upalnej nocy leżałam na kocu w ogrodzie i obserwowałam niebo, które było piękne i intensywnie gwieździste. Bez trudu zauważyłam spadającą w pewnym momencie gwiazdę.
Tradycyjnie pomyślałam sobie życzenie. Marzenie dość dojrzałe i poważne jak na moje lata wtedy. Zamiast pomyśleć o czymś, co interesuje dzieciaki w tym wieku, ja zamarzyłam sobie, że chce zostać mamą. Mamą taką fajną i dobrą, której dziecko będzie szczęśliwe i niczego mu nigdy nie zabraknie.

Nie mam pojęcia, dlaczego tak wcześnie pojawiły się u mnie pierwsze poważne wzmianki o macierzyństwie. Od kiedy tylko pamiętam najbardziej lubiłam się bawić właśnie w dom, opiekować się lalkami, czy być mamą ulubionych maskotek.
Od zawsze miałam w sobie ogrom uczuć i pragnienie posiadania dziecka, zaczęło dawać o sobie znać już tak całkiem na poważnie, kiedy miałam zaledwie jakieś 17 lat. Oczywiście wiedziałam, że to za wcześnie. Rok później poznałam Lili tatę i po dwóch latach związku mój instynkt macierzyński już mocno bił na alarm. Nie uważałam tego za nic dziwnego, więc otwarcie mówiłam o tym, że chciałbym już zostać mamą i oczywiście spotykałam się ze sporym zdziwieniem i niezrozumieniem.
Mimo ogromnych chęci przyszło mi na Lilkę jeszcze trochę poczekać. Sama wiedziałam, że chcę i nawet powinnam najpierw skończyć szkołę. Do dziecka trzeba dwojga, a Lili tata nie był gotowy tak szybko jak ja, więc musiałam dać czas i jemu, aby sam wiedział, że jest świadomy i przede wszystkim pewien, podjęcia decyzji o zostaniu ojcem.

Ponad 2 lata temu, moje marzenie się spełniło. Urodziłam upragnione dziecko. Po porodzie pomyślałam o tej sytuacji sprzed kilkunastu lat. Łzy szczęścia popłynęły po policzku, ponieważ spełniło się to, o czym zamarzyłam tak dawno temu. Zostałam mamą, tak jak zawsze tego chciałam. W końcu spełniło się marzenie małej dziewczynki.
Teraz sama o sobie myślę, że sprawdzam się w tej roli i jestem dobrą mamą, choć tak naprawdę nie mnie jest to oceniać i dziś moim małym życzeniem jest, żeby usłyszeć to kiedyś od Lili, mojej córki.