RELACJA Z PORODU
Nasza Lileczka urodziła się 4 czerwca, o godzinie 18.13 w Klinice św. Rodziny w Poznaniu.
Wszystko zaczęło się o 4.00 rano. Dokładnie o tej godzinie obudził mnie skurcz. Trwał jakieś 20 sekund i był bardzo delikatny, ale intuicja kazała mi spojrzeć na zegarek i czekać. Tak więc zrobiłam i po 12 minutach powróciło to samo uczucie. Leżałam i czekałam dalej i po kolejnych 12 minutach, następny skurcz. Leżąc w łóżku przeczekałam jeszcze 2 kolejne skurcze i wstałam, żeby sprawdzić, czy po zmianie pozycji będzie inaczej. Nic się nie zmieniło i do godziny 8.00, skurcze powtarzały się co 10 lub 12 minut. Cały czas trwały maksymalnie 30 sekund i były delikatne. W tym czasie leżałam, chodziłam i siedziałam. Krótko po 8.00 wzięłam ciepłą kąpiel i podczas 20 minutowego siedzenia w wodzie nie poczułam nic. Jak tylko wyszłam wszystko powróciło, z nadal takim samym odstępem czasowym. O 9.00 zadzwoniłam do lekarza i opowiedziałam mu co się dzieje. Od razu kazał jechać do szpitala.
Wtedy pierwszy raz się wystraszyłam i uświadomiłam sobie, że to wszystko faktycznie zaczęło się dziać. Szybko się opanowałam i zaczęłam przygotowania do wyjazdu. Dopakowałam do torby to co brakowało, ubrałam się, zjadłam jogurt, wypiłam kawę no i sprawdziłam, czy mam wszystkie dokumenty. Jeszcze chwilę posiedzieliśmy z M. w domu i do szpitala dotarliśmy około 11.30. Do tego czasu niektóre skurcze zrobiły się mocniejsze i zaczynały już boleć, ale ich odstęp czasowy cały czas był taki sam, około 10 minut.
Na izbie przyjęć zostałam przyjęta dopiero po prawie godzinie, bo niestety przed nami też było kilka kobiet do porodu. Po badaniu i stwierdzeniu 4 cm rozwarcia zostałam przyjęta, ale na ginekologię, bo cała porodówka była zajęta rodzącymi i trzeba było czekać. Przebrałam się w koszulę, w której chciałam rodzić. Posiedziałam chwilę z M. na korytarzu i potem zostałam podłączona pod KTG. Leżałam chyba niecałą godzinę, a potem mogliśmy udać się na porodówkę. Po spisaniu wszystkich formalności, o 15.30 zostałam położona na łóżku i ponownie podłączona pod KTG. Do tego momentu skurcze w znacznym stopniu się nasiliły, a przerwy między nimi zmniejszyły się do jakiś 5 minut. Leżałam tak gdzieś do 17.00 i skurcze cały czas się nasilały, więc położna podała mi Dolargan po którym od razu lepiej się leżało. Nie uśmierzył on bólu, a jedynie pozwalał fajnie przeczekać przerwy między kolejnymi skurczami.
Wszystko zaczęło się o 4.00 rano. Dokładnie o tej godzinie obudził mnie skurcz. Trwał jakieś 20 sekund i był bardzo delikatny, ale intuicja kazała mi spojrzeć na zegarek i czekać. Tak więc zrobiłam i po 12 minutach powróciło to samo uczucie. Leżałam i czekałam dalej i po kolejnych 12 minutach, następny skurcz. Leżąc w łóżku przeczekałam jeszcze 2 kolejne skurcze i wstałam, żeby sprawdzić, czy po zmianie pozycji będzie inaczej. Nic się nie zmieniło i do godziny 8.00, skurcze powtarzały się co 10 lub 12 minut. Cały czas trwały maksymalnie 30 sekund i były delikatne. W tym czasie leżałam, chodziłam i siedziałam. Krótko po 8.00 wzięłam ciepłą kąpiel i podczas 20 minutowego siedzenia w wodzie nie poczułam nic. Jak tylko wyszłam wszystko powróciło, z nadal takim samym odstępem czasowym. O 9.00 zadzwoniłam do lekarza i opowiedziałam mu co się dzieje. Od razu kazał jechać do szpitala.
Wtedy pierwszy raz się wystraszyłam i uświadomiłam sobie, że to wszystko faktycznie zaczęło się dziać. Szybko się opanowałam i zaczęłam przygotowania do wyjazdu. Dopakowałam do torby to co brakowało, ubrałam się, zjadłam jogurt, wypiłam kawę no i sprawdziłam, czy mam wszystkie dokumenty. Jeszcze chwilę posiedzieliśmy z M. w domu i do szpitala dotarliśmy około 11.30. Do tego czasu niektóre skurcze zrobiły się mocniejsze i zaczynały już boleć, ale ich odstęp czasowy cały czas był taki sam, około 10 minut.
Na izbie przyjęć zostałam przyjęta dopiero po prawie godzinie, bo niestety przed nami też było kilka kobiet do porodu. Po badaniu i stwierdzeniu 4 cm rozwarcia zostałam przyjęta, ale na ginekologię, bo cała porodówka była zajęta rodzącymi i trzeba było czekać. Przebrałam się w koszulę, w której chciałam rodzić. Posiedziałam chwilę z M. na korytarzu i potem zostałam podłączona pod KTG. Leżałam chyba niecałą godzinę, a potem mogliśmy udać się na porodówkę. Po spisaniu wszystkich formalności, o 15.30 zostałam położona na łóżku i ponownie podłączona pod KTG. Do tego momentu skurcze w znacznym stopniu się nasiliły, a przerwy między nimi zmniejszyły się do jakiś 5 minut. Leżałam tak gdzieś do 17.00 i skurcze cały czas się nasilały, więc położna podała mi Dolargan po którym od razu lepiej się leżało. Nie uśmierzył on bólu, a jedynie pozwalał fajnie przeczekać przerwy między kolejnymi skurczami.
Niestety od tej chwili pamiętam już mało co. Ból stawał się coraz mocniejszy. Gdzieś krótko przed 18.00 chciałam wstać i pochodzić, albo chociaż usiąść, ale przy próbie siadania ból stał się nie do wytrzymania i okazało się, że rozwarcie było pełne i zaczęłam rodzić. Parłam w sumie 4 razy i o 18.13 urodziła się nasza Lileczka.
Kiedy leżałam ze świadomością, że na szczęście już po wszystkim okazało się, że nie urodziłam całego łożyska i czekało mnie wyłyżeczkowanie. Dwoma słowami, nic przyjemnego.
Rodziłam na sali gdzie nie ma możliwości, aby były osoby towarzyszące. Co prawda byliśmy zapisani na poród rodzinny, ale te sale wszystkie były zajęte, a przed nami była jeszcze jedna para w kolejce. Na całe szczęście kiedy wszystko zaczęło się na dobre, położna zgodziła się, by M. był ze mną i szybko pobiegła po niego. Trudno mi sobie wyobrazić, że mogłabym tam być bez niego. M. spisał się cudownie.
Z perspektywy czasu bardzo się cieszę, że poród trwał tak krótko, jednak wtedy wszystko działo się za szybko. Ledwo co dochodziło do mnie, że urodzę w dany dzień, a już nagle rozwarcie było pełne i kazali mi przeć. Nie miałam, ani chwili, żeby oswajać się z tym wszystkim. Dodatkowo oprócz Dolarganu nie podano mi nic więcej, bo nie było już na to czasu.
Jak na moją wytrzymałość to ból był nie do zniesienia i dziś nie wyobrażam sobie, że Lili mogłaby urodzić się cięższa lub dłuższa niż była.
Kiedy było już po wszystkim, bardzo szybko doszłam do siebie. Około 20.00 wstałam i o własnych siłach przeszłam do sali, w której miałam leżeć, a o 22.00 brałam już prysznic. Przespałam się do 1.30 i w końcu przywieźli mi Lili, która była już ze mną cały czas, ponieważ leżałyśmy na oddziale gdzie dzieci zostają na stałe z mamą.
