PROJEKT 52/2016 - MOJE ULUBIONE
Projekt 52 w 2016 roku już dawno zakończony. Cieszę się, że udało mi się dotrwać do końca, a na blogu pojawiły się 52 zdjęcia. Zdjęcia naszej codzienności. Lubię do nich wracać, a dziś ponownie pokażę Wam te, które podobają mi się najbardziej :).
Nasz kociak dreptający po śniegu, oj nie do końca był zachwycony, choć jego mina wcale tego nie zdradza. W tym roku jeszcze nie był na śnieżnym spacerze, ale nadrobimy na pewno.
Później nastały piękne Święta Wielkanocne i ślady zajączka, które poprowadziły Lilkę wprost do prezentu.
Konwalie uwielbiam i co rok niecierpliwie na nie czekam. Piękne i ten ich niesamowity zapach.
Rok 2016 upłynął mi głównie na oczekiwaniu na Dalię. Nie mogę uwierzyć, że to malutkie body ze zdjęcia, lada moment będzie jej już za małe.
Ten dzień, kiedy po nocnej ulewie zrobiło się tak ciepło i słonecznie, dokładnie pamiętam. Lileczka była zachwycona bieganiem po kałużach.
W minionym roku był też dla Lili pierwszy świadomy Dzień Ojca. Z moją niewielką pomocą wykonała śliczną pierwszą laurkę dla taty.
Cukierkowe bransoletki pamięta chyba każdy. U Lili oczywiście nie wytrzymała zbyt długo na nadgarstku.
Maleńkie materiałowe buciki, zostawione jeszcze po Lili. Chowałam je z nadzieją o kolejnej córeczce i marzenie się spełniło.
Nasza czteroosobowa rodzina w końcu razem. Choć jak teraz patrzę na to zdjęcie, to brakuje mi jeszcze na górze kociej łapki.
Świątecznym akcentem zbliżyliśmy się do końca projektu i końca roku.
Nasz kociak dreptający po śniegu, oj nie do końca był zachwycony, choć jego mina wcale tego nie zdradza. W tym roku jeszcze nie był na śnieżnym spacerze, ale nadrobimy na pewno.
Później nastały piękne Święta Wielkanocne i ślady zajączka, które poprowadziły Lilkę wprost do prezentu.
Konwalie uwielbiam i co rok niecierpliwie na nie czekam. Piękne i ten ich niesamowity zapach.
Rok 2016 upłynął mi głównie na oczekiwaniu na Dalię. Nie mogę uwierzyć, że to malutkie body ze zdjęcia, lada moment będzie jej już za małe.
Ten dzień, kiedy po nocnej ulewie zrobiło się tak ciepło i słonecznie, dokładnie pamiętam. Lileczka była zachwycona bieganiem po kałużach.
W minionym roku był też dla Lili pierwszy świadomy Dzień Ojca. Z moją niewielką pomocą wykonała śliczną pierwszą laurkę dla taty.
Cukierkowe bransoletki pamięta chyba każdy. U Lili oczywiście nie wytrzymała zbyt długo na nadgarstku.
Maleńkie materiałowe buciki, zostawione jeszcze po Lili. Chowałam je z nadzieją o kolejnej córeczce i marzenie się spełniło.
Nasza czteroosobowa rodzina w końcu razem. Choć jak teraz patrzę na to zdjęcie, to brakuje mi jeszcze na górze kociej łapki.
Świątecznym akcentem zbliżyliśmy się do końca projektu i końca roku.
0 komentarze:
DZIĘKUJĘ ZA KAŻDY POZOSTAWIONY KOMENTARZ