PIERWSZY I OSTATNI RAZ

Najważniejsze, że nic Jej nie jest, Swoją drogą przy dziecku niemożliwe staję się możliwe...

Te nasze dzieci są już tak ruchliwe, że trzeba ich cały czas pilnować. Naszego Filipa środowiskiem naturalnym stała się podłoga, a i tak potrafi się uderzyć.

Na szczęście wszystko dobrze się skończyło. Nam O. też spadła już dwa razy podczas snu w nocy, za pierwszym razem trochę płakała, a drugim nawet nie pisnęła tylko mówiła po swojemu sobie.

O jejku to straszne :( ja ostatnio zostawiłam małego na naszym dużym łóżku w sypialni i on pierwszy raz przekręcił się na brzuch jak mnie nie było obok. Na szczęście miejsca miał sporo, ale teraz ciągle kładę go na podłodze, też się boję bardzo takiego upadku :( oby wszystko u Was było w porządku.

Mi młody zaczął spełzywać z łóżka w nocy jak jeszcze nie umiał raczkować i to mimo, że spał od ściany! Długo nie mogłam sobie wyobrazić jak to możliwe, ale raz się obudziłam i podpatrzyłam jego dżdżowniczą technikę:). Na szczęście nic mu się nie stało, a ja zaczęłam układać na podłodze obok łóżka stertę kołder i materacy (bo nie przyszło mi jakoś do głowy. żeby zacząć go kłaść do łóżeczka:/). Jak już nauczył się raczkować, to zaniechał nocnych wędrówek.

Na szczęście dzieci są naprawdę odporne na takie 'wypadki' oczywiście najlpeiej gdyby ich nie było, ale zdarzały się i będą zdarzać a to dopiero początke co będzie jak zaczną chodzić? My myśleliśmy nawet o kasku :)

Najważniejsze, że jest wszystko w porządku i umiałaś odpowiednio zareagować. Jak to mówią przy dziecku: oczy dookoła głowy, a dwie ręce to za mało :)

Najważniejsze, że wszystko dobrze się skończyło. Ja już kilka razy łapałam Lenę w locie i od tamtej pory bawi się na podłodze. Buziaki

Kochana, to się zdarza! Mojej szwagierce też mała spadła z łóżka (a mają takie wysokie)..pojechali na pogotowie to tak ich zjechali, że długo nie mogli się pozbierać... mi też Li spadła z kanapy, też byłam obok...J. wypadła z wózka, ledwo co odpięłam pasy. Niestety, wypadki chodzą po ludziach...mamy nauczkę, najlepiej żeby to się już nie powtórzyło... dobrze, że skończyło się tak... jest to ciężkie przeżycie, ale to się,niestety, zdarza. Pozdrawiam Was cieplutko,
www.swiat-wg-anuli.blogspot.com

Tak na prawdę to w 100% nie zapobiegniesz takim rzeczom. Dziecka nie da się zawsze upilnować. Czasem spadnie czasem się przewróci czasem walnie o coś głową. Zobaczysz co to będzie jak zacznie chodzić. Upadki i siniaki są u nas na porządku dziennym a mała już nawet nie płacze jak się przewróci :) Nie martw się :)

Mnie na szczęście takie wypadki ominęły. Też jestem zdania, że dziecka nie da się upilnować i trzeba mieć oczy dookoła głowy. Najważniejsze, że Twojej Córeczce nic się nie stało. Na Twoim miejscu też pojechałabym do lekarza, tak na wszelki wypadek.

Każdemu się może takie coś przytrafić... najważniejsze, że z Małą jest wszystko w porządku!! :) Dobrze, że mimo wszystko pojechałaś sprawdzić czy nic jej się nie stało!

Ostatnio mi się to śniło!
Nie ma co zwalać na siebie winę. To były sekundy. Podobno dzieci takie sturlanie z łóżka, ok. 50 cm, znoszą bez żadnych objawów. Więcej pewnie było w płaczu strachu niż bólu... Już wszystko jest dobrze, lekarz to potwierdził i ok! ;)

Nie obwiniaj się aż tak. Teraz na pewno będziesz bardziej ostrożna. Najważniejsze, że nic jej nie jest.
Uściski dla was! :*

Wiem, że pewnie łatwo napisać. Ale nie możesz, aż tak się obwiniać. Trzeba żyć dalej. Mieć naprawdę oczy dookoła głowy. Sama nie raz słyszałam opowieści rodziców. Jak to tacie z wersalki spadłam. Odszedł dosłownie na sekundę, żeby przynieść mi coś ze stołu. Odszedł kilka kroków ode mnie. A ja za tatusiem się wychyliłam i ryp na ziemię. Wpadłam w taki ryk, że babcia z domu obok przyleciała. I tatę od g*wnianego ojca wyzwała. Sytuacja tylko raz miała miejsce. Także na pewno u Was też będzie wszystko dobrze! Głowa do góry!

Faktycznie trzeba mieć więcej niż oczy wokoło głowy. Nie wyobrażam sobie co poczułaś, ale sama bym się wystraszyła. Choć zdarza się każdemu, wszystkiego nie da się wykluczyć, najważniejsze że nic się nie stało.

http://rodzice-plus-dziecko.blogspot.com/

Nawet najlepszym się zdarza, także nie obwiniaj się, bo na szczęście nic się nie stało.
Ściskam!

Całe szczęście że wszystko się dobrze skończyło!! wiem jak musisz się czuć, jest jeszcze malutka...nie obwiniaj się, gdybyś mogła napewno zapobiegłabyś temu "wypadkowi"...ale przyszykuj się na więcej stresu:/ mój Nikoś już jest taki ruchliwy, raczkuje chwyta się do stawania a ja ciągle w strachu że na głowe upadnie a to się gdzieś uderzy :/ 3majcie się cieplutko :* P.S. Dzięki Tobie wskrzesiłam mojego bloga na nowo! :) zapraszam :)

obie najadłyście się strachu dobrze że tak się skończyło :)

Dobrze, że nie uderzyła się w główkę! To nieszczęśliwy wypadek, który skończył się szczęśliwie. Tylko już się tym nie zamartwiaj. Zdarzyło się, nie cofniesz, nic się nie stało.
Ja się zawsze boję, że rano, gdy podsypiamy, mała wpadnie między łóżko a ścianę. Od pewnego czasu wkładam tam poduchy.