MATKA WARIATKA, CZYLI JA NA POCZĄTKU MACIERZYŃSTWA

To ja jestem chyba przeciwieństwem :)
Karmiłam długo piersią, więc nie miałam problemu, jak chciała to jadła. Jak wprowadzałam mm, to nie sterylizowałam butelek po każdym piciu, może z raz na tydzień mi się zdarzyło, a później zupełnie o tym zapomniałam. Posiłki wprowadzałam raczej wg schematu, ale bez przesady. Cukier jest i będzie, staram się ograniczać, ale się nie da, bo skoro mama je słodkie... Polkę podrzucałam babci dość wcześnie, już drugiego dnia po przyjściu ze szpitala została na 20 minut z babcią, bo ja musiałam załatwić przeniesienie w przychodni, jak skończyła miesiąc czy dwa to zaczęliśmy robić wypady do kina. Ubierałam stosownie do pogody. Rad nie słucham do dziś- jedną tylko wzięłam do siebie- mojej mamy- aby smoka pozbyć się koło 6-8 miesiąca i to była najlepsza rada jaką usłyszałam.
Poradniki czytałam w ciąży, ale jak Polka się urodziła poszłam na żywioł :)

Każda mama pewnie ma tendencje do przesady w jakichś kwestiach. Ja miałam bzika na samym początku na punkcie mycia rąk i kontaktów z innymi osobami, w szczególności małymi dziećmi. Franek urodził się październiku, a więc malutki był w szczycie sezonu chorobowego, a zdarzały się przypadki, że odwiedzały nas osoby przeziębione i kategorycznie zabraniałam im zbliżać się do maleństwa. Teraz wiem, że trochę przesadzałam, ale z drugiej strony ma to też swoje plusy, bo póki co Franek ma skończone 9 m-cy i ani jednej infekcji na koncie.

Miałam podobnie, z tym, że cukru w dalszym ciągu się trzymam, ja zrobię wszystko najlepiej, co niestety jest prawdą, jeśli chodzi o jedzenie to mam świra do dziś, nie do godzin, a jakości. Moje obsesje: jak Pola ulewała bardzo się bałam, długo miałam tak, że bałam się za bardzo. Rytm dnia i cisza podczas snu, zostało do dziś, wszystkie małe czynności. Dobrych rad nie lubię i nie słucham prawie wcale, chyba, że od osoby, do której mam zaufanie w kwestiach Poli, a tych niewiele.

Ooooo dokładie tak , to cała ja na początku mojej przygody z macierzyństwem . W kwestii mleka , drzemki i jedzenia świrowałam dokładnie tak jak Ty :)

Hmm... A ja może tak mam, ale nie wyrosłam ze wszystkiego? Co prawda Zośka zjada serki czy jogurty z cukrem raz dziennie i do tego normalne obiady, ale dopiero w roczek zjadła pierwszy tort :D i tak się zaczęło. Ja lubię nasz plan dnia, i szczególnie pilnuję wieczornego rytuału. Niektóre takie wariactwa są zdrowe dla Maluchów. A dopóki są same, to można powariować :) Choć i z drugim chciałabym zachować pewne elementy jak cycuś, plan dnia czy nie zbyt wczesne wprowadzanie śmieci do diety :P

I takim oto sposobem ja również mogę powiedzieć, że matka wariatka dopadła i mnie. Ale nie we wszystkich kwestiach.
Do tej pory trzyma mnie kwestia "tylko rodzice", ale powoli przełamuję się... choć nie jest to dla mnie łatwizna.

I ja tak miałam, szczególnie z tym trzymaniem się godzin karmienia, snu itd. Ale powoli odpuściłam, to pewnie kwestia doświadczenia i oswojenia się z nową rolą życiową :)

jednak należy uważać na niektóre rady...skutecznie odcedzać te dobre od tych złych...albo słychać swojej intuicji ...ja zawsze wychodziłam na tym najlepiej :)

Chyba każda matka ma takie swoje bziki.
Ja muszę dzieci pilnować jak do dziadków pojedziemy, jedna babcia da cukierka, druga czekoladki a dziadek po kryjomu po "kieliszeczku" coli (wie że im nie daję to w kieliszki do pełna leje, wygląda lepiej niż odrobina w szklance) a u teściowej też smakołyki dla dzieci są i suma sumarum Chłopaki trzy dni byli by na słodyczach i kolejne dwa Janek nic do buzi nie wsadzi. Pory snu akurat pilnowałam i staram się do dzisiaj pilnowac bo jak minie godzina S to potem siedzą do 23 a na drugi dzień nie usną wcześniej.

E, nie taka wariatka ;p
Na mnie do dziś członkowie mojej rodziny patrzą jak na wariatkę, kiedy mówię, żeby nie dawali mojemu dziecku czekolady. Mały jest, wszystko ma jeszcze przed sobą. A słodkiego nie powinien jeść każdego dnia...
Pozdrawiam serdecznie :*

Tak zdecydowanie miałam podobnie. Ale teraz trochę odpuściłam i nie daję się zwariować, ale zajęło mi to ponad 13 miesięcy życia z synkiem.
Pozdrawiam.

U mnie było bardzo podobnie, zwłaszcza z jedzeniem mleka, nawet do 6 miesiąca skrupulatnie zapisywałam ile moja córcia zjadła. Każdą porcję w ciągu dnia, a żeby było mało to każdą kupkę;) To dopiero matka-wariatka. Usprawiedliwiam się, że to przez to, że Maja ulewała i na początku leciała nam z wagi. Teraz już wyluzowałam, ale nadal żyję w przekonaniu, że rodzice najlepiej się nią zajmą. Pewnie jak wrócę do pracy to mi przejdzie:) Pozdrawiamy :*

Miałam bardzo podobnie. chyba każda z nas gdy zostaje po raz pierwszy matką jest delikatnie mówiąc zdezorientowana i podatna na wszelkie manipulacje. Ja zawsze pocieszam się, że z drugim będę mądrzejsza i bardziej wyluzowana. :) Pozdrowienia dla Was Kochane!

Oj tak, miałam podobnie przy pierwszym dziecku ;) czytałam książki żeby sobie przypomnieć od którego miesiąca jakie jedzenie moge wprowadzać i dokładnie tak robiłam. Na pewno wiele zmienie przy drugim dziecku. W ogóle tyle dziwnych gadżetów mi się nie przydało, za dużo miałam tych kocyków, kosmetyków itd. Jedyne czego na pewno nie zmienie to butelki aventu. Mała je uwielbiała i wydaje mi się, że ten system antykolkowy działa najlepiej. Ominęły nas na szczeście takie problemy :)

Siedzę i myślę, myślę i myślę... wychodzi mi na to, że nie miałam wielkiego fiksa pod żadnym względem. Za to Stary ma do tej pory jazdy na punkcie intensywnego szorowania i sterylizowania przedmiotów służących do karmienia Mańki.

Moim zdaniem macierzyństwo tak właśnie ma, że odnajdujemy w sobie różne bziki :) Też przez to przechodziłam ale tylko przy pierwszym dziecku, przy Krzysiu było już zupełnie inaczej :)

No ciekawy post mamo, ale wiesz co? Dużo rzeczy robiła tak samo jak Ty. Na szczęście zmadrzAłam i Bogu dzięki. Dziś podpowiadam moim koleżankom żeby uwierzyly że "dobrze radzę" i część z nim daje się przekonać ;)